برای تشخیص کرونا از یافتههای بالینی در کنار نتایج آزمایشگاهی استفاده میشود. هنگام مراجعه بیماران به مراکز درمانی، پزشک با توجه به علائم بیماران دستور عکسبرداری از ریه و آزمایش خون میدهد. در مراکز درمانی بیماران میتوانند از آزمایش کرونا( PCR پی سی آر ) بهره ببرند. در آزمایش خون اولیه و شمارش سلولهای خونی ( CBC )، با شمارش گلبولهای سفید به تعداد نوتروفیل و لنفوسیت فرد در خون محیطی توجه میشود. در این بیماری نسبت نوتروفیل به لنفوسیت تغییر پیداکرده بهطوریکه میزان نوتروفیل افزایش و تعداد لنفوسیت کاهش مییابد. همچنین به نتایج دو تست CRP و ESR که بهعنوان تستهای اولیه در هنگام عفونت بدن افزایش مییابند، نیز توجه میشود. بعلاوه ممکن است فاکتورهای خونی دیگری نیز مثل LDH و CPK بسته به دستور پزشک موردبررسی قرار گیرند. پزشک ممکن است با توجه به نتایج بالینی، عکس ریه و نتایج اولیه آزمایشگاهی با توجه به شرایط بیمار، درمان را شروع کند و منتظر نتایج آزمایشهای اختصاصی بماند. آزمایش کرونا غالباً در این مواقع انجام میگیرد که شامل آزمایش( PCR پی سی آر ) و آزمایش سرولوژی ( آنتی بادی ) است.
آزمایش های سرولوژی بر اساس روش الایزا انجام میشود به دنبال دو آنتیبادی Anti SARS-CoV-2 IgM و Anti SARS-CoV-2 IgG هستند. برای شناسایی این دو آنتیبادی نیاز به خون بیمار و جداسازی سرم میباشد. بدن هر شخصی هنگام مبارزه با عفونتی مانند کووید-19 آنتی بادی ها را تولید میکند. در صورتی که فرد به ویروس کرونا مبتلا شده باشد ولی بیعلامت باشد، این ازمایش مشخص می کند فرد آلوده به ویروس شده است یا خیر ؟
این تست میتواند 4 روز پس از بروز علائم بالینی بیماری کووید-19 مثبت باشد. اگرچه سطوح تجمع این آنتیبادیها در هفته سوم افزایشیافته و حساسیت این تست بالاتر خواهد بود.
* تست آنتی بادی نیاز به ناشتایی برای آزمایش ندارد.